MEĞER: Bir Kelimeyle Kapılar Açılır mı?

Meğer, içimizdeki bir kapıyı açan bir anahtarın sesi gibi. Bir anda “klik” eder ve belki yıllardır kapalı tuttuğumuz o kapı aralanır.

Karşısında hem kırılmış hem büyümüş bir “biz” buluruz. 

Bazı kelimler; içimizde bazen yıllarca, aylarca kök salar, büyür, bekler.

 Gün gelir, içimize bir ayna tutar ve hak ettiği anlamı bulduğu anda kendini gösterir.

Meğer; işte tam da böyle bir kelime.

Bir şeyin aslında bambaşka olduğunu geç fark ettiğimizde söylediğimiz bir kelime.

Sandığımızdan farklı olduğunu görmek… bazen hayretle, bazen pişmanlıkla, bazen buruk bir kabullenişle…

Bir tür aydınlanma, ama geç kalanından.

Bazen insana içten içe “ah...” dedirten kelimelerden biri.

❓ İnsan neden ‘Meğer’ der?

📌 Çünkü gerçeği uzun süre görememiştir.

📌 Yanlış bildiklerine inanarak yaşamıştır.

📌 Beklentilerle hakikati karıştırmıştır.

📌 Kendine, başkasına ya da hayata yüklediği anlamların aslında bir yanılsama olduğunu anlamıştır.

 💪 Ve bir gün gerçek, tüm çıplaklığıyla karşısına dikilmiştir.

Hayatın içinde ‘Meğer’ dediğimiz aydınlanma anları:

🙋‍♀️ Sevdiğin bir insanın, aslında seni hiç sevmemiş olduğunu öğrendiğinde.

🙋‍♀️ Zamanında üzülüp kaybettiğin şeyin, aslında sana iyi geldiğini fark ettiğinde.

🙋‍♀️ Kendini tanıdığını zannederken hiç tanımadığını fark ettiğinde.

🙋‍♀️ Meğer yalnızlık o kadar da kötü değilmiş, çünkü sessizlikte kendimi duyabilmişim.

🙋‍♀️ Meğer sessizlik zayıflık değilmiş, çünkü bazen susmak en büyük cesaretmiş.

Eminim dahası sizin zihninizde, deneyimlerinizde...

💯 Meğer, bir pişmanlık değil; bir büyüme işaretidir.

 İnsan “meğer” dediği gün, kendine biraz daha yaklaşır.

 Ve gerçek, her zaman iyileştirir.

🚪 Meğer; benim için içimizde açılan bir anahtarın sesi,

 Kapıyı açınca, gerçeğimizle karşılaştığımız.

Ve, meğer pazartesiler düşündüğüm kadar kötü değilmiş, cuma hayali kurunca katlanılıyormuş.

Kıymetle kalın,

Elif Yeniçeri