KEŞKE: Zamanın Sessiz Aynası

Ne çok “keşke” kullanırız şu hayatta…

Söylenmemiş sözler için,

Başlanamamış yollar için,

Zamanında gösterilemeyen cesaretler için.

🖋️ “Keşke” sadece geçmişe dair bir pişmanlık değildir.

Çoğu zaman içimizde bastırdığımız bir duygunun, erteleye erteleye içimizde bıraktığımız bir hayat parçasının yankısıdır.

Peki insan en çok nelere "keşke" der?

Ve onu durduran şey nedir?

“Keşke içimden geçeni söyleyebilseydim.”

 📌 Çünkü reddedilmek, sessiz kalmaktan daha çok acıtır diye korkar.

“Keşke o kapıdan içeri girseydim.”

 📌 Çünkü kapının ardındaki bilinmezlik, yerinde kalmaktan daha ağır gelir.

“Keşke biraz daha erken başlasaydım.”

 📌 Çünkü beklemek, başarısız olmaktan daha güvenli gelir insana.

“Keşke o insanla konuşsaydım.”

 📌 Çünkü kırılmaktan korkar, bu yüzden mesafeyi seçer.

“Keşke kendim olsaydım.”

 📌 Çünkü sahici olmak, çıplak kalmak gibidir.

“Keşke o hayali deneseydim.”

 📌 Çünkü hayal kırıklığı, çoğu zaman hayal kurmaktan vazgeçirir.

“Keşke izin verseydim kendime.”

 📌 Çünkü bazı insanlar, en çok kendilerine karşı katıdır. Keşke ve nedenleri uzar gider...

Zamanı geri alamayız.

Ama kendimizi ileriye taşıyabiliriz.

Bazen “keşke” dediğimiz şeyler, bize hala içimizde bir ihtimalin yaşadığını fısıldar.

Ve belki de…Hayatın en güçlü sorusu şudur:

 “Ya geç kalmadıysam?”

Siz en çok neye “keşke” dediniz?

Ve o sesi duymanıza ne engel oldu?

Kıymetle kalın, 

Elif Yeniçeri